Het Schimmenrijk

81, Dourdan (dep. Essonne), 19 juli, longkanker

Frans actrice, regisseur en schrijver, pseudoniem van Anne-José Madeleine Henriette Bénard. Na de titelrol te hebben gespeeld in Manon (Henri-Georges Clouzot, 1949) kreeg de kittige jonge actrice een contract van 20th Century-Fox, resulterend in een enkele Hollywoodrol, tegenover Tyrone Power en Orson Welles in The Black Rose (Henry Hathaway, 1950). Daarna slechts sporadisch te zien, in de Franse en Duitse versie van Barbe-bleue/Blaubart (Christian-Jaque, 1951), Tanz in der Sonne (Géza von Cziffra, 1954), La ironía del dinero (Edgar Neville en Guy Lefranc, 1969) en twee nog obscuurder titels. Leverde een niet te onderschatten bijdrage aan de televisiegeschiedenis door het schrijven en regisseren van de serie Belle et Sébastien (1965), over de vriendschap tussen een jongen (gespeeld door haar zoon Mehdi El Glaoui) en een hond in de Pyreneeën. Het zou een groot succes worden, met immer voortdurende cultstatus, bijvoorbeeld in de benaming van de Schotse rockband Belle and Sebastian. Getrouwd geweest met de pasja van Marrakesj.

63, Parijs, 17 juli, longkanker

Frans acteur en regisseur. Vooraanstaand toneelspeler onderscheidde zich zowel in actiefilms als arthouserepertoire: Passione d’amore (Ettore Scola, 1980), Ridicule (Patrice Leconte, 1995), Une affaire de goût (Bernard Rapp, 1999), Gouttes d’eau sur pierres brûlantes (François Ozon, 1999). Debuteerde in Deux hommes dans la ville (José Giovanni, 1973). Voorts onder meer in Le gitan (Giovanni, 1975), de kalenderporno-klassieker Bilitis (David Hamilton, 1976), Le juge Fayard dit le shériff (Yves Boisset, 1976), Moi, fleur bleue (Eric Le Hung, 1977), Et la tendresse?…bordel! (Patrick Schulmann, 1978), Le toubib (Pierre Granier-Deferre, 1979), de surprisehit La boum (Claude Pinoteau, 1980), Viens chez moi, j’habite chez une copine (Leconte, 1980), Croque la vie (Jean-Charles Tacchella, 1981), Le Grand Pardon (Alexandre Arcady, 1981), Hécate (Daniel Schmid, 1982), Le ruffian (Giovanni, 1983), Papy fait de la résistance (Jean-Marie Poiré, 1983), Rue Barbare (Gilles Béhat, 1983), L’année des méduses (Christopher Frank, 1984), Les spécialistes (Leconte, 1984), Les longs manteaux (Béhat, 1985), Poussière d’ange (Edouard Niermans, 1986), L’homme voilé (Maroun Bagdadi, 1987), Après l’amour (Diane Kurys, 1991), Le fils préféré (Nicole Garcia, 1993), Une nouvelle vie (Olivier Assayas, 1993), Marquise (Véra Belmont, 1996), Ce jour-là (Raoul Ruiz, 2003) en La petite Lili (Claude Miller, 2003). Regisseerde en schreef enkele speelfilms: L’autre (1990), Les caprices d’un fleuve (1995), alsmede televisiefilms en documentaires. Incidenteel producent. Getrouwd met actrice Anny Duperey.

70, Costa Mesa CA, 16 juli, adrelanineklier- en leverkanker

Amerikaans bijrolacteur. Aanvankelijk televisiecameraman, werd om zijn ongepolijste uiterlijk en hese stem vaak gecast als cowboy, schurk of zuidelijk patriarch. Bekendste rol als honkbaltrainer in Major League (David S. Ward, 1989) en het vervolg Major League II (Ward, 1994). Filmdebuut, na verschillende afleveringen van de tv-serie Bonanza, in Cool Hand Luke (Stuart Rosenberg, 1967). Voorts onder meer Journey to Shiloh (William Hale, 1968), A Man Called Horse (Elliot Silverstein, 1970), Macho Callahan (Bernard L. Kowalski, 1970), Macon County Line (Richard Compton, 1974), The Pom Pom Girls (ook als coach; Joseph Ruben, 1976), The Greatest (Tom Gries, 1977), Urban Cowboy (James Bridges, 1980), Any Which Way You Can (Buddy Van Horn, 1980), The Ballad of Gregorio Cortez (Robert M. Young, 1982), VisionQuest (Harold Becker, 1985), Silverado (Lawrence Kasdan, 1985), Silver Bullet (Daniel Attias, 1985), Made in Heaven (Alan Rudolph, 1987), Ironweed (Hector Babenco, 1987), The Milagro Beanfield War (Robert Redford, 1988), Revenge (Tony Scott, 1990), Coupe de Ville (Joe Roth, 1990), I Love You to Death (Kasdan, 1990), CrissCross (Chris Menges, 1992), Wyatt Earp (Kasdan, 1994), Natural Born Killers (Oliver Stone, 1994), Wild Bill (Walter Hill, 1995), The Apostle (Robert Duvall, 1997), The Hi-Lo Country (Stephen Frears, 1998), The Cell (Tarsem Singh, 2000), Life or Something like It (Stephen Herek, 2002), Cold Mountain (Anthony Minghella, 2003), Silver City (John Sayles, 2004), Don’t Come Knocking (Wim Wenders, 2005), Appaloosa (Ed Harris, 2008), In the Electric Mist (Bertrand Tavernier, 2009) en The New Daughter (Luis Berdejo, 2009). Ook veel theater en televisie.

85, Engeland, 13 juli, natuurlijke dood

Engels cameraman. Fotografeerde onder meer minimaal veertien films in de Carry On-serie en drie James Bond-films: For Your Eyes Only (John Glen, 1981), Octopussy (Glen, 1983) en A View to a Kill (Glen, 1985). Werd na een conflict met de producenten ontslagen aan het eind van de opnamen van Star Wars Episode VI – Return of the Jedi (Richard Marquand, 1983). Aanvankelijk clapper-loader en operator, onder meer bij films van David Lean. Eerste film als director of photography: No Kidding (Gerald Thomas, 1960). Voorts onder meer verantwoordelijk voor het beeld van The Iron Maiden (Thomas, 1962), Dr. Terror’s House of Horrors (Freddie Francis, 1965), de Cliff Richard-film Finders Keepers (Sidney Hayers, 1966), The Bofors Gun (Jack Gold, 1968), Perfect Friday (Peter Hall, 1970), Zeppelin (Etienne Périer, 1971), From beyond the Grave (Kevin Connor, 1973), Visions of Eight (segment van Kon Ichikawa, 1973), The Legend of Hell House (John Hough, 1973), Cleopatra Jones and the Casino of Gold (Charles Ball, 1975), The Land that Time Forgot (Connor, 1975), At the Earth’s Core (Connor, 1976), Gulliver’s Travels (Peter R. Hunt, 1977), The People that Time Forgot (Connor, 1977), The Amsterdam Kill (Robert Clouse, 1977), Warlords of Atlantis (Connor, 1978), The Legacy (Marquand, 1978), Arabian Adventure (Connor, 1979), Birth of the Beatles (Marquand, 1979), Bear Island (Don Sharp, 1979), The Watcher in the Woods (Hough, 1980), Caveman (Carl Gottlieb, 1981), Eye of the Needle (Marquand, 1981), Supergirl (Jeannot Szwarc, 1984), Lifeforce (Tobe Hooper, 1985), Runaway Train (Andrei Konchalovsky, 1985), A Fish Called Wanda (Charles Crichton, 1988), Shirley Valentine (Lewis Gilbert, 1989) en Eve of Destruction (met Renee Soutendijk; Duncan Gibbins, 1991).

66, Amsterdam, 13 juli, omgekomen bij brand

Nederlands cocaïne-expert en gelegenheidsacteur. Hoofdpersoon van de docufictie Dutch Cocaine Factory (Jeanette Groenendaal, 2007), die op IDFA tot veel discussie aanleiding gaf. Zoon van de Arnhemse verzetsvrouw Kate ter Horst, die door Liv Ullmann wordt gespeeld in A Bridge Too Far (Richard Attenborough, 1977).

84, Budapest, 11 juli, natuurlijke dood

Hongaars acteur, pseudoniem van Ferenc Krampner. Lange staat van dienst in theater en cinema. Speelde de hoofdrol in A tanú/The Witness (Péter Bacsó,1969), een politieke satire die pas ruim tien jaar na voltooiing vertoond mocht worden. Had ook een kleine rol in Werckmeister harmóniák (Béla Tarr, 2000) en sprak de Hongaarse stem in van Peter Berling in Sátántangó (Tarr, 1994). Filmdebuut in Elsö fecskék (Frigyes Bán, 1952). Onder veel meer in Három csillag/Three Stars (Miklos Jancsó, Zoltán Várkonyi en Károly Wiedermann, 1960), Megszállottak/The Obsessed Ones (Károly Makk, 1962), Ismeri a szandi mandit?/Do You Know Sunday-Monday? (Livia Gyarmathy, 1969), Egy örült éjszaka/One Crazy Night (Ferenc Kardos, 1970), Kitörés/Breakout (Bacsó, 1971), Szabad lélegzet/Riddance (Márta Mészáros, 1973), Déryné hol van?/Mrs. Dery Where Are You? (Gyula Maár, 1975), Labirintus (András Kovács, 1976), Szömjek évadja/Season of Monsters (Jancsó, 1987), Hamvadó cigarettavég/Smouldering Cigarette (Bacsó, 2001) en Rokonok (István Szabó, 2006).