92, Rome, 29 februari, na een korte ziekte
Italiaans regisseur en scenarioschrijver. Vormde samen met zijn oudere broer Vittorio Taviani (1929-2018) een regisseursduo dat op alle grote Europese filmfestivals een hoofdprijs won. Hun Sardijnse herdersdrama Padre padrone (1977) kreeg de Gouden Palm in Cannes, Cesare deve morire (over het opvoeren van Shakespeare door Romeinse gevangenen; 2012) de Gouden Beer in Berlijn. Venetië eerde het duo in 1986 met een Gouden Leeuw voor hun oeuvre tot dan toe, vooral om te compenseren dat de verfilming van een aantal Siciliaanse verhalen van Luigi Pirandello Kaos (1984) twee jaar eerder totaal overgeslagen was door de jury. Kenmerkend voor hun films is de aandacht voor sociale en politieke aspecten van het leven op het Italiaanse platteland en de kracht van het vertellen van verhalen. Beide elementen komen samen in het in hun Toscaanse geboortestadje San Miniato gesitueerde La notte di San Lorenzo/The Night of the Shooting Stars (Grand Prix Cannes 1982). Na het overlijden van zijn broer voltooide Paolo nog één film, Leonora addio (naar Pirandello; 2022). De samenwerking van de broers, die de meeste van hun films ook zelf schreven, bestond uit het afwisselend regisseren van scènes, waarbij zij zich niet met de keuzes van de ander bemoeiden.
Na een studie politieke wetenschappen in Pisa en enkele korte films maakten ze samen met Joris Ivens de documentaire L’Italia non è un paese povero (1960). Hun eerste lange speelfilm was het Siciliaanse Un uomo da bruciare (samen met Valentino Orsini, 1962), gevolgd door het docudrama I fuorilegge del matrimonio (samen met Orsini, 1963), een pleidooi voor een wet die echtscheiding toestaat. Daarna volgden I sovversivi (1967), het prehistorische Sotto il segno dello scorpione (1969), San Michele aveva un gallo (naar Leo Tolstoj; 1972), Allonsanfàn (1974), il prato (1979), Good Morning, Babilonia (1987), Il sole anche di nottte (naar Tolstoj; 1990), Fiorile (1993), Lea affinités électives/Wahlverwandtschaften (naar Goethe; 1996), Tu ridi (naar Pirandello; 1998), de tv-film Resurrezione (naar Tolstoj; 2001) en de tv-serie Luisa Sanfelice (naar Alexandre Dumas père; 2004), alsmede La masseria delle allodole/The Lark Farm (2007), Maraviglioso Boccaccio (naar de Decamerone; 2015) en Una questione privata/Rainbow: A Private Affair (2017). Getrouwd met kostuumontwerper Lina Nerli.