Pierre Boffety

68, Parijs, 11 juni, doodsoorzaak onbekend

Frans cameraman. Zoon van chef-camera Jean Boffety. Werkte vaak met regisseur Marcel Ophuls, voor wie hij documentaires draaide als Hôtel Terminus (1988), November Days (1991), Veillées d’armes/The Troubles We’ve Seen (1994) en Un voyageur (2023). Eerste zelfstandige cameracredit voor Ôte-toi de mon soleil (Marc Jolivet, 1984). Ook camera voor bij voorbeeld de documentaires Falkenau, the Impossible (over Samuel Fuller; Emil Weiss, 1988), Bosna! (Alain Ferrari en Bernard-Henri Lévy, 1994), Un chant nègre, Leopold Sedar Senghor (Jean-Denis Bonan, 2006), Pierre Étaix, naturellement (Odile Étaix, 2010) en À l’ombre de la République (Stéphane Mercurio en Edie Laconi, 2011).

Camera voor de speelfilms État des lieux (Jean-François Richet, 1995), Vive la mariée… et la libération de Kurdistan/Kebab Connection (Hiner Saleem, 1998) en Les coeurs brûlés (Ahmed El Maanouni, 2007). Speelde als kind de hoofdrol in de door zijn vader gedraaide korte film Chickamauga (Robert Enrico, 1962). Gescheiden van kostuumontwerper Henriette Raz.

https://youtu.be/yjmoYu7Zo2o?si=KFXXdbiKBnQRuGNe

 

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.