Pierre Schoendoerffer

83, Clamart (dep. Hauts-de-Seine), 14 maart, gevolgen van een chirurgische ingreep

Frans regisseur, cameraman, scenarist en producent. Hoewel zijn films niet of nauwelijks in Nederland te zien zijn geweest, was Schoendoerffer in eigen land een held, in zekere zin letterlijk, door zijn oorlogsverleden, waar hij in de tweede helft van zijn carrière ook nadrukkelijk in films aan refereerde. Na een loopbaan als matroos op een vrachtschip en bij de infanterie nam hij in 1952 dienst als cameraman van de legerfilmdienst in Indochina. Werd gevangen genomen door wat toen nog ‘de nationalisten’ heette, bij de slag om Dien Bien Phu en in 1955 gedemobiliseerd, maar bleef in Vietnam werken als oorlogscorrespondent. Een jaar later regisseert hij in Afghanistan zijn eerste speelfilm La passe du diable(samen met Jacques Dupont, 1958), naar een scenario van verzetsauteur Joseph Kessel. Het zou ook de eerste worden van een reeks samenwerkingen met producent Georges de Beauregard en cameraman Raoul Coutard, zoals de twee verfilmingen van boeken van Pierre Loti, Ramuntcho (1959) en Pêcheur d’Islande (1959). Met het toenemen van de Amerikaanse betrokkenheid bij Vietnam ging Schoendoerffer weer meer tijd besteden aan journalistiek werk. Zijn documentaire La section Anderson/The Anderson Platoon (1967) volgde een Amerikaans peloton gedurende zes weken en won de Oscar voor beste lange documentaire.

In 1965 won Schoendoerfferde scenarioprijs in Cannes voor de verfilming van zijn eigen roman La 317ème section (Schoendoerffer, 1965), over een Frans peloton, vernederd bij Dien Bien Phu.

Zijn film over een andere militaire episode, Le crabe-tambour (1977), werd voor twee Césars genomineerd: beste film en regie. Voorts maakte hij het veteranendrama Objectif: 500 millions (1966), L’honneur d’un capitaine (1982) over marteldilemma’s in de Algerijnse oorlog en het concluderende epos Diên Biên Phú (1992). Laatste film: Là-haut, un roi au-dessus des nuages (2003). Zijn boek L’adieu au roi over een Amerikaanse krijgsgevangene op Borneo werd een Hollywoodfilm met Nick Nolte: Farewell to the King (John Milius, 1989). Hoofdpersoon van de documentaire Pierre Schoendoerffer, la sentinellede la mémoire (Rapahël Millet, 2011). Vader van regisseur Frédéric en acteur Ludovic Schoendoerffer.

1 gedachte over “Pierre Schoendoerffer”

  1. Gewoon even zeggen dat ik je blog een geweldig initiatief vind en dat ik er telkens met veel plezier naar terugkeer. Het is een perfecte hommage aan alle groten en minder groten uit die wondere wereld van de cinema.
    Bedankt.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.