91, Los Angeles, 3 november, natuurlijke dood
Amerikaans muziek- en filmproducer, componist, arrangeur, songwriter, bandleader, toetsenist en trompettist, voluit Quincy Delight Jones Jr. Zeven Oscarnominaties, waarvan drie voor The Color Purple (Steven Spielberg, 1986): samen met elf anderen voor beste muziekscore, samen met Rod Temperton en Lionel Richie voor beste song (Miss Celie’s Blues) en samen met de andere producenten (Spielberg, Kathleen Kennedy en Frank Marshall) voor beste film. De andere vier nominaties betreffen de muziek van In Cold Blood (Richard Brooks, 1967), de song The Eyes of Love (samen met Bob Russell) uit Banning/Ik, Mike Banning (tevens muziek; Ron Winston, 1967), de titelsong (samen met Russell) van For Love of Ivy (Daniel Mann, 1968) en beste song score van The Wiz (Sidney Lumet, 1978). Postuum ontvangt Jones in 2025 een honoraire Oscar voor zijn hele oeuvre. Ook kreeg hij in 1995 de Jean Hersholt Humanitarian Award voor zijn charitatieve inspanningen. Tussen 1961 en 2019 dertig Grammy’s, onder meer voor zijn werk met Ray Charles, Count Basie, Lena Horne, Michael Jackson, Chaka Khan, Ice-T, Miles Davis en de productie We Are the World (1985) ter bestrijding van de hongersnood in Afrika. Produceerde vanaf de jaren 50 muziek in talloze jazz- en popgenres, van bebop en bigband via Lesley Gore en Frank Sinatra tot hiphop. Componeerde zijn eerste originele soundtrack voor de Zweedse speelfilm Pojken i grädet/The Boy in the Tree (Arne Sucksdorff, 1961). Vicepresident van platenlabel Mercury (1961-65), waar hij vertrok na zijn eerste succes als filmcomponist, zijn voornaamste activiteit in de periode 1965-72. Naast talloze arrangementen en productiewerk voor andere soundtracks schreef hij originele muziek voor bij voorbeeld The Pawnbroker/De pqndjesbaas (Lumet, 1964), Mirage (Edward Dmytryk, 1965), The Slender Thread/Telefoon om 7 uur 56 (Sydney Pollack, 1965), Walk Don’t Run (Charles Walters, 1966), The Deadly Affair/De kus van het gevaar (Lumet, 1967), Enter Laughing (Carl Reiner, 1967),
In the Heat of the Night/De nacht van inspecteur Tibbs (tevens titelsong; Norman Jewison, 1967), A Dandy in Aspic (Anthony Mann en Laurence Harvey, 1968), Jigsaw/De naakte dode (James Goldstone, 1968), The Hell with Heroes (Joseph Sargent, 1968), The Split/Misdaad is ons beroep (Gordon Flemyng, 1968), Mackenna’s Gold (J. Lee Thompson, 1969), The Italian Job (Peter Collinson, 1969), The Lost Man (Robert Alan Aurthur, 1969), Bob & Carol & Ted & Alice (Paul Mazursky, 1969), John and Mary (Peter Yates, 1969),
Cactus Flower (tevens song A Time for Love Is Anytime; Gene Saks, 1969), The Last of the Mobile Hit Shots (Lumet, 1970), The Out of Towners (Arthur Hiller, 1970), They Call Me Mister Tibbs! (Gordon Douglas, 1970), Brother John (Goldstone, 1971), The Anderson Tapes (Lumet, 1971), $ (Brooks, 1971), The Hot Rock (Yates, 1972), The New Centurions (Richard Fleischer, 1972), The Getaway (Sam Peckinpah, 1972), Get Rich or Die Tryin’ (Jim Sheridan, 2005) en Lola (Nicola Peltz Beckham, 2024). Jones schreef ook muziek voor de aan hem gewijde documentaires Listen Up: The Lives of Quincy Jones (Ellen Weissbrod, 1990) en Quincy (voor Netflix; Alan Hicks en Rashida Jones, 2018). Componist van de titelsong van onder meer Come Back Charleston Blue/Begrafenis met dodelijke afloop (Mark Warren, 1972).
Misschien wel Jones’ bekendste instrumentele nummer Soul Bossa Nova (1962) werd onder meer prominent gebruikt in Take the Money and Run (Woody Allen, 1969), Sweet Charity (Bob Fosse, 1969) en als thema van de Austin Powers-films (1997-2002). Zijn compositie Chunk Change diende als de tune van radioprogramma Langs de lijn. Speelde zichzelf in Austin Powers in Goldmember (Jay Roach, 2002) en Sandy Wexler (Steven Brill, 2017). Produceerde films als Stalingrad (Joeri Azerov, 1990), Steel (Kenneth Johnson, 1997), The Smokers (executive producer; Kat Slater,. 2000), Vacuums/Stealing Bess (executive producer; Luke Cresswell en Steve McNicholas, 2003) en de muziekdocumentaires Keep on Keepin’ On (over Clark Terry; Hicks, 2014) en Fandango at the Wall (Varda Bar-Kar, 2020). Was onder meer getrouwd met actrice en model Peggy Lipton en woonde enkele jaren samen met actrice Nastassia Kinski. Vader van actrice en producent Rashida Jones.