92, Amsterdam, 4 juli, natuurlijke dood
Nederlands dichter en (scenario)schrijver. Zoon van dichter Jan Campert en actrice Joekie Broedelet. Speelse spil van de Vijftigers, een vernieuwende literaire beweging die ook veel met jazz en film op had. Verschillende van zijn romans werden verfilmd, zelf schreef hij samen met de regisseur de korte film Helden in een schommelstoel (Frans Weisz, 1963) en de lange film Het gangstermeisje, die ongeveer tegelijkertijd werd geschreven met de eerder verschenen roman uit 1965, maar het boek was pas klaar na het scenario (ook samen met Jan Blokker; Weisz, 1966), alsmede de korte film Een zondag (Johan van der Keuken, 1960). Ook leverde hij tekst voor twee autobiografische documentaires: Naar Mozambique! (Hans Keller, 1990) en Licht van mijn leven (Leonard Retel Helmrich, 2015). Vier korte verhalen van Campert werden verfilmd tot het vierluik Alle dagen feest (Ate de Jong, Otto Jongerius, Paul de Lussanet en Orlow Seunke, 1976). Twee verfilmde romans waren Somberman’s actie (Casper Verbrugge, 1999) en Het leven is vurrukkulluk (Weisz, 2018). De korte film Het bezoek (Jos Stelling, 2010) was gebaseerd op korte verhalen van Campert. Al zijn verfilmde werk had weinig tot geen succes in de bioscoop. Hoofdpersoon van de documentaire Verloop van jaren (John Albert Jansen, 2016).
Ook te zien in bij voorbeeld Hotel Atonaal (tevens samensteller; Keller, 1993), Jazz Is My Religion (over dichter Jules Deelder; Gerard Wessel, 2006), De werkelijkheid van Jan Vrijman (Fabie Hulsebos, 2007) en Ysbrant – Gloeiend doek nooit geblust (Siewert Verster, 2012). Vormde met Jan Mulder het columnistenduo CaMu, op de voorpagina van De Volkskrant (1996-2000). Als schrijver-dichter onder meer onderscheiden met de Reina Prinsen Geerligsprijs (1953), Jan Campertprijs (1956), P.C. Hooftprijs (1976), Gouden Ganzenveer (2011) en Prijs de Nederlandse Letteren (2015). Vader van fotograaf Cleo Campert.