80, Parijs, 12 februari, natuurlijke dood
Zwitsers filmmaker en producent, van Italiaanse afkomst. Sinds 1966 in Parijs, waar hij actief deelnam aan de Meirevolutie van 1968. Vooral bekend door politiek brisante documentaires als Schweizer im Spanischen Bürgerkrieg (tevens montage; 1973), het controversiële Die Erschiessung des Landesverräters Ernst S. (samen met Niklaus Meienberg, tevens scenario en montage; 1976) en Grüningers Fall (tevens scenario en montage; 1997). Debuteerde met het korte Die Wiederholung (1970). Een lange speelfilm, Homo Faber (trois femmes) (vrij naar Max Frisch, tevens productie, scenario en camera; 2014). Tot zijn overige documentaires behoren Dialog (1971), Naive Maler in der Ostschweiz (1972), Raimon. Chansons contre la peur (1977), El suizo – un amour en Espagne (1986), Dani, Michi, Renato & Max (tevens montage; 1987), Arthur Rimbaud, une biographie (tevens scenario en montage; 1991), Charlotte, vie ou théâtre? (over Charlotte Salomon, tevens scenario en montage; 1992), Ernesto Che Guevara, le journal de Bolivie (tevens scenario en montage; 1994), Une saison au paradis (over Breyten Breytenbach, tevens scenario en montage; 1996), Genet à Chatila (tevens scenario en montage; 1999), Verhör und Tod in Winterthur (tevens scenario; 2002), La maladie de la mémoire (2002), Ni olvido, ni perdón (tevens scenario; 2004), Wer war Kafka? (tevens productie en scenario; 2006), Les rêveurs de Mars/The Marsdreamers (tevens productie, scenario en camera; 2009), Gauguin à Tahiti et aux Marquises (tevens camera en geluid; 2010), Le voyage de Bashô (tevens productie en scenario; 2019) en Das letzte Kino auf dem Land (tevens productie; 2022).