91, Los Angeles, 8 april, na chronische gezondheidsklachten
Amerikaans regisseur, scenarioschrijver en producent. Twee Oscarnominaties, voor regie en scenario van The Stunt Man (1980), een excentrieke actiefilm over een voortvluchtige die een filmcrew infiltreert, maar die 20th Century-Fox aanvankelijk nauwelijks uit wilde brengen. Zijn volgende en laatste film, Color of Night (1994) won een Razzie voor de slechtste film van het jaar, ondanks brede waardering voor een gewaagde seksscène van Bruce Willis en Jane March. Een van de eerste afgestudeerden aan de filmopleiding van UCLA werkte aanvankelijk voor het Amerikaanse leger, vooral aan propaganda-tv over de Koreaanse oorlog. Regiedebuut met de low-budget-film Too Soon to Love (tevens scenario en productie; 1960), gevolgd door Of Love and Desire (1963). Daarna kwamen de biker movie Hells Angels on Wheels (met Jack Nicholson; 1967) en een aantal andere exploitatiefilms: Thunder Alley/Hell Drivers (1967), het Spaanse El dedo del destino/Fickle Finger of Fate (1967), A Man Called Dagger (tevens coproducent; 1968), Psych-Out (met Susan Strasberg als dove hippie; 1968) en een tweede biker movie, The Savage Seven (1968). Rush’ eerste film voor een studio (Columbia) was Getting Straight (tevens productie; 1970), over de studentenprotesten. De politiefilm Freebie and the Bean (tevens productie; 1974) was redelijk succesvol. Vele jaren werkte Rush aan research en scenario voor een film over een geheime CIA-operatie in Laos, maar tijdens de opnamen van Air America (1990) werd hij als regisseur van het project gehaald door producenten Mario Kassar en Andrew Vajna en vervangen door editor Roger Spottiswoode. Ook maakte Rush een videodocumentaire over de problemen rond zijn meest gewaardeerde film: The Sinister Saga of Making ‘The Stunt Man’ (2000).