77, Antwerpen, 24 augustus, gevolgen van diabetes
In Engeland geboren Belgisch filmmaker, acteur, producent en activist, voluit Robin François De Hert. Pionier en chroniqueur van de Vlaamse film, die hij tegelijkertijd politiek geëngageerd en gericht op een breed publiek wilde laten zijn. Dat lukte met zijn grootste hit en eerste volwassen speelfilm De Witte van Sichem (1980) naar de roman De Witte van Ernest Claes. De Hert, altijd direct herkenbaar aan zijn zwaar Antwerps accent en een handdoek om zijn nek, maakte ook enkele coproducties met Nederland, zoals Trouble in Paradise (1989) en Lijmen/Het Been (naar Willem Elsschot; 2000). Zijn korte debuutfilm Twee keer 2 ogen (1963) won de debuutprijs op het toenmalige festival van de Belgische Film en vestigde zijn reputatie, ondanks de afwezigheid van een reguliere filmopleiding. Een van de oprichters en drijvende kracht achter het productie- en distributiecollectief Fugitive Cinema. Dat leidde in eerste instantie tot korte films als S.O.S. Fonske (tevens scenario en productie; samen met Guido Henderickx en Patrick Le Bon, 1968), De geboorte en dood van Dirk Vandersteen jr. (naar Ward Ruyslinck; 1968) en de documentaire Dood van een sandwichman (samen met Henderickx; 1971). Een eerste bescheiden lange speelfilm was Camera sutra (of de bleekgezichten) (tevens scenario; 1973), gevolgd door een in Nederland gefinancierd drieluik Gejaagd door de winst (of het A.B.C. van de moderne samenleving (samen met Henderickx; 1977), met onder andere het segment De bom, met een hoofdrol voor schrijver Louis Paul Boon.
Daarna volgden de documentaire Le filet américain (België door de vleesmolen) (samen met Chris Verbiest; 1981), de tv-film Maria Danneels (of het leven dat we droomden) (naar Maurice Roelants; 1982), de kluchtige superhit Zware jongens (met het duo Gaston & Leo; 1984), de historische tienerfilms Blueberry Hill (1989) en het vervolg Brylcream Boulevard (1995), een segment van Elixir d’Anvers (1996), de verzetsfilm Gaston’s War (1997), de lange documentaire The Unknown Jacques Brel (samen met Klaartje Puttemans, 2003) en de korte documentaire In the Shadow of the Harbour (samen met Tom Meuldermans, 2004). Een hoofdstuk apart vormden De Herts documentaires over film en filmhistorie, zoals een aantal militante kronieken van het vallen en opstaan van filmmakers in de Lage Landen: De Droomproducenten (samen met Verbiest en Willem Thijssen, 1984), Janssen & Janssens draaien een film (samen met Luc Pien, 1990), Op de fiets naar Hollywood (over de Nederlandse film; samen met Thijssen, 1993), Antwerpen in de cinema (1994), Hoe zotter hoe liever, het succes van de Vlaamse volksfilms van Edith Kiel e.a. van 1930-1960 (2004) en ten slotte, het eerder al in delen op tv gepresenteerde (2001 en 2004) finale overzicht Hollywood aan de Schelde (2018). Maakte ook de filmgerelateerde documentaires Henri Storck, cineast (1986), Rise and Fall of the Rex-Imperium (over bioscoopeigenaar George D. Heylen; 2003), de korte videodocumentaire Magie van de cinema…van toverlantaarn tot Cinerama (samen met Puttemans; 2003) en Het succesverhaal van de megabioscoop (2003). Een van de producenten van Hoogste tijd (naar Harry Mulisch; Frans Weisz, 1995). Hoofdpersoon van de tv-documentaire Dockland (2014). Zijn eerste bekendheid had De Hert verworven als acteur, bij voorbeeld in een hoofdrol van het regiedebuut De vijanden (Hugo Claus, 1968), maar daarvoor speelde hij al in de korte films 19 december (Louis Celis, 1965) en De doorbraak (Paul Collet, 1966), alsmede de lange speelfilm Adieu Filippi (Rik Kuypers, 1967). Behalve in sommige van zijn eigen films was De Hert ook te zien in de lange films Pallieter (Roland Verhavert, 1976), Rubens, schilder en diplomaat (als oproerkraaier; Verhavert, 1977), Hiver 60 (Thierry Michel, 1983), Springen (Jean-Pierre De Decker, 1986), Flodder (Dick Maas, 1986), Paniekzaaiers (Le Bon, 1986) en Suspect (Ivan Boeckmans, 2005). Geplaagd door een slechte gezondheid en zeer geringe inkomsten werd De Hert in 2017 het doel van een crowdfundingsactie en een benefietavond. Met de opbrengst was hij in staat zijn ultieme film over film, Hollywood aan de Schelde, te voltooien. Lijstduwer bij de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen van 2012 voor Rood!