92, New York City, 11 mei, natuurlijke dood
Amerikaans scenarioschrijver en regisseur. Drievoudig Oscarwinnaar, voor de scenariobewerking en regie van het echtscheidingsdrama Kramer vs Kramer (1979) en het originele, deels autobiografische scenario van Places in the Heart (Benton, 1984) over een arm gezin in het Texas van de crisisjaren. Voor dezelfde film werd hij als regisseur genomineerd voot een Oscar en won hij een Zilveren Beer in Berlijn. Nog drie Oscarnominaties, voor het originele scenario van Bonnie and Clyde (samen met David Newman; Arthur Penn, 1967), het scenario van The Late Show (Benton, 1977) en de scenariobewerking van Richard Russo’s roman Nobody’s Fool (Benton, 1994). Ondanks zijn dyslexie was Benton samen met Newman redacteur van het tijdschrift Esquire, waar hij begonnen was als artdirector. Na het succes van Bonnie and Clyde maakte hij zijn regiedebuut met de western Bad Company (tevens scenario samen met Newman; 1972). Regisseerde ook Still of the Night (tevens scenario met Newman; 1982), Nadine (tevens scenario; 1987), de flop Billy Bathgate (scenario Tom Stoppard naar een roman van E.L. Doctorow; 1991), Twilight (tevens scenario met Russo; 1998), The Human Stain (scenario Nicholas Meyer naar Philip Roth; 2003) en Feast of Love (2007). Vijf van Bentons filns werden gedraaid door de Franse chef-camera Nestor Almendros, die bekend werd door zijn werk voor François Truffaut. Zowel Bonnie and Clyde als Kramer vs Kramer was oorspronkelijk bedoeld voor Truffaut als regisseur, wat een aardige indicatie geeft van de statuur van Benton.
Benton schreef voor andere regisseurs het scenario van bij voorbeeld de western There Was a Crooked Man… (samen met Newman; Joseph L. Mankiewicz. 1970), de screwballhit What’s Up Doc? (samen met Newman en Buck Henry; Peter Bogdanovich, 1972), Superman (samen met Mario Puzo en David & Leslie Newman; Richard Donner, 1978) en The Ice Harvest (samen met Russo, naar de roman van Scott Phillips, tevens executive producer; Harold Ramis, 2005). Executive producer van The House on Carroll Street (Peter Yates, 1988).