84, Los Angeles, 2 februari, na een lange ziekte
Amerikaans editor en scenarioschrijver. Zoon van de Canadese editor (Panic in the Streets) en regisseur Harmon Jones. Won een Oscar voor het originele scenario van Coming Home (samen met Nancy Dowd en Waldo Salt; Hal Ashby, 1979). Oscarnominaties voor de montage van It’s A Mad Mad Mad Mad World (Stanley Kramer, 1963), Guess Who’s Coming to Dinner? (Kramer, 1967) en Bound for Glory (Ashby, 1976). Eerste film die Jones monteerde, samen met Gene Fowler Jr., was A Child Is Waiting (John Cassavetes, 1963), eerste zelfstandige montage: Invitation to a Gunfighter (Richard Wilson, 1964). Sneed voorts onder meer Ship of Fools (Kramer, 1965), The Trouble with Angels (Ida Lupino, 1966), Tobruk (Arthur Hiller, 1967), The Tiger Makes Out (Hiller, 1967), I Love You, Alice B. Toklas/Help, m’n broer is hip (Hy Averback, 1968), Paint Your Wagon (Joshua Logan, 1969), Love Story (Hiller, 1970), Cisco Pike (B.L. Norton, 1971), The New Centurions (Richard Fleischer, 1972), Man of La Mancha (Hiller, 1972), The Last Detail (Ashby, 1973), Shampoo (Ashby, 1975), Heaven Can Wait (Warren Beatty en Buck Henry, 1978), Lookin’ to Get Out (Ashby, 1982), Twice in a Lifetime (Bud Yorkin, 1985), See No Evil, Hear No Evil (Hiller, 1989), Days of Thunder (Tony Scott, 1990), Beyond the Law (Larry Ferguson, 1993), Indecent Proposal (bijdragen; Adrian Lyne, 1993), Love Affair (Glenn Gordon Caron, 1994), City Hall (Harold Becker, 1996), Bulworth (Beatty, 1998), Crazy in Alabama (Antonio Banderas, 1999) en Unconditional Love (P.J. Hogan, 2002). Na 2001 docent aan de USC School of Cinematic Arts. Vader van editor Leslie Jones (Punch-Drunk Love).