96, Los Angeles, 16 november, natuurlijke dood
Oorspronkelijk Frans acteur, komiek en zanger, geboren in Parijs als Robert Max Widerman. Opvallende geringe lengte (1m55). Populair als korporaal LeBeau in de tv-serie Hogan’s Heroes (1965-71). Ook enkele films, bij voorbeeld Thief of Damascus (als Aladdin; Will Jason, 1952) en The Hindenburg (Robert Wise, 1975), waarin hij zong There’s A Lot to Be Said for the Fuehrer. Ook in films als Ten Tall Men (Willis Goldbeck, 1951), New Faces (Harry Horner, 1954, waarin hij het origineel zingt van Wim Sonnevelds Verliefd op juffrouw Van Dam), A New Kind of Love (Melville Shavelson, 1963) en als zichzelf in de tv-film Remembrance of Love (Jack Smight, 1982).
Jongste van 14 kinderen, van wie er tien slachtoffer zouden worden van de shoah. Hij overleefde concentratiekamp Buchenwald, vooral door te zingen voor een publiek van SS’ers. Vanaf 1949 in de Verenigde Staten, waar hij vooral voor tv werkte, en ook op Broadway. Onder meer in de soaps Days of Our Lives (1972-87) en The Bold and the Beautiful (1990-92). Hoofdpersoon van de documentaires Robert Clary A5714: A Memoir of Liberation (Budd Margolis, 1984), From Buchenwald to Hollywood, The Robert Clary Story (Richard Bloom, 2018) en From the Holocaust to Hollywood: The Robert Clary Story (Ron Small, 2020). Ook in documentaires als Unlikely Heroes (Richard Trank, 2003), Imaginary Witness: Hollywood and the Holocaust (Daniel Anker, 2004), The Last Laugh (Ferne Pearlstein, 2016) en Soul of an Artist (Ted Kotcheff en Yorgo Lorandos, 2017). Publiceerde memoires onder de title From the Holocaust to Hogan’s Heroes: The Autobiography of Robert Clary (2001). Weduwnaar van actrice Natalie Cantor (dochter van zanger-acteur Eddie Cantor).