84, Bamako, 19 februari, natuurlijke dood
Malinees regisseur, scenarioschrijver en producent, soms vermeld als Solomani Sisé. Een van de invloedrijkste filmmakers van Afrika, die zijn meeste films ook schreef en produceerde. Zijn Yeelen/Lumière (1987), ook in de vormgeving een antwoord op de Europees-antropologische teneur van veel films uit en over Afrika, won de Juryprijs in Cannes en wordt vaak genoemd als de beste Afrikaanse film aller tijden. Opgeleid aan de Moskouse fimschool VGIK. Debuteerde met de middellange speelfilm Cinq jours d’une vie (1973), een coproductie tussen Mali en Senegal. Daarna volgde Den muso/La fille (1975), met zijn echtgenote Dounamba Dany Coulibaly in de hoofdrol van een doof meisje. De internationale doorbraak kwam met Baara/Le travail (1978), in Ougadougou bekroond met de hoofdprijs van het toonaangevende Afrikaanse festival FESPACO, net als Finye/Le vent (1982), dat ook het andere Afrikaanse festival in Carthago won. Het in Zuid-Afrika gesitueerde Waati (1995) werd geselecteerd voor de competitie in Cannes. Daarna maakte Cissé de speelfilm Min ye/Dis-moi qui tu es (2009) en de documentaires O Sembene! (over zijn Senegalese collega Ousmane Sembene; 2013) en O Ka (2015), alsmede een bijdrage aan de collectieve hommage Henri Langlois vu par… (2014). Hoofdpersoon van het door zijn dochter geregisseerde filmportret Hommage d’une fille à son père (Fatou Cissé, 2022). Ontving in 2o23 de Carrosse d’Or, de oeuvreprijs van de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes, Kort voor zijn dood zat Cissé de jury van FESPACO voor.