103, Bussum, 6 februari, natuurlijke dood
Nederlands cineast, cameraman en fotograaf. Zijn korte documentaire Een leger van gehouwen steen (1957), waarin verzetsmonumenten en -poëzie worden samengebracht, ontving de eervolle Staatsprijs voor de Filmkunst en werd vertoond in de competitie van Cannes, net als een andere korte film, De gewonde (1966). Het grootste deel van het werk van Van Haren Noman bestond uit opdrachtfilms. Van Haren Noman voltooide in 1939 een opleiding aan de École Technique de Photographie et de Cinéma in Parijs. Na de oorlog begon hij als fotograaf bij het Algemeen Nederlandsch Fotopersbureau (ANEFO) en kwam in 1947 in dienst bij het Polygoonjournaal als leerling-cameraman. Ook werkte hij met regisseur Anton Koolhaas aan de korte documentaire Moeder des Lands (1948). In 1951 richtte Van Haren Noman samen met een voormalige Polygoon-collega, Louis van Gasteren jr., een filmbedrijf op onder de naam Spectrum Film. Ze slaagden erin de directeur van chocoladefabriek Van Houten maar liefst 50.000 gulden te laten investeren in een opdrachtfilm over de cacao-oogst in de Britse kolonie Gold Coast, het huidige Ghana. Geen van beide firmanten had veel ervaring, maar Van Haren Noman iets meer dan Van Gasteren, die producent werd naast regisseur Van Haren Noman. Met een klein team en Van Gasterens aanstaande vrouw Mimi (ze trouwden in Accra), reisden ze per auto naar Afrika. Het resultaat was de lange film Bruin Goud (1952) en twee spin-offs, Dwars door de Sahara (1953) en Accra, haven zonder kranen (1953). Tijdens de reis waren de spanningen tussen met name regisseur en producent zo hoog opgelopen, dat er zelfs gevochten werd. Van Haren Noman liet Spectrum Film over aan Van Gasteren, die de naam tot zijn dood in 2016 zou blijven voeren. Tot de latere films van Van Haren Noman horen het fictieproject Gisteren komt nooit weerom… (naar een boek van Meyer Sluyser; 1959), de korte film ’t Was een vreemdeling zeker (Sinterklaas getekend door kinderen; 1962) en talloze opdrachtfilms, zoals Werken aan de samenleving (1964), De krant (1967), Borobodur (1970), Vlucht 216 (1971), Willem Sandberg (1972), De overgangklas (1978) en Studeren… (1980). Onder meer getrouwd geweest met journaliste en omroepster Jeanne Roos. Vader van filmmaker Eric van Haren Noman.