96, Berlijn, 6 november, natuurlijke dood
Duits documentairemaker en producent. Vormde lang een regisseursduo met Gerhard Scheumann (1930-1998), toonaangevend in Oost-Duitsland. Samen vormden ze de min of meer onafhankelijke Studio H&S (1969-89). Hun Der lachende Mann – Bekenntnisse eines Mörders (1966) ontketende een debat over documentaire ethiek, omdat ze zich niet hadden bekendgemaakt als Oost-Duitse cineasten, toen ze hun hoofdpersoon, huurling en ex-nazi Siegfried ‘Congo’ Müller, in kennelijke staat bekentenissen ontlokten over zijn gruweldaden. Samen maakten Heynowski & Scheumann ook films als Ich war, ich bin, ich werde sein/Yo he sido, yo soy, yo seré (over Chileense concentratiekampen; 1974), El golpe blanco/Der weisse Putsch (over de machtsgreep van Pinochet; 1975), Eine Minute Dunkel macht uns nicht blind (1976), de Vietnamfilms Die Teufelsinsel (1976) en Der erste Reis danach (1977), Im Feuer bestanden – Die letzten Stunden in der Moneda (1978), het korte Am Wassergraben (1978), Kampuchea – Sterben und Auferstehen (1980) en Die Angkar (1981) over de terreur van de Rode Khmer, Kamerad Krüger (1989) en Hunger – Ein deutscher Lebenslauf (1991). Voor televisie onder veel meer de serie Piloten im Pyjama (1968), alsmede Der Präsident im Exil (1969), Der Krieg der Mumien (1974) en Die Toten schweigen nicht (1978). Soloregiedebuut met Aktion J (1961). Begon in 1948 als redacteur van de Berliner Zeitung, alsmede de satirische tijdschriften Frischer Wind en het door hem in 1955 opgerichte Eulenspiegel. Hield na het einde van de DDR op met films maken. Autobiografische boeken Der Film meines Lebens. Zerschossene Jugend (2007) en het enkele dagen na zijn dood gepubliceerde Mäander der Erinnerungen (2024).