Wim Lindner

92, Amsterdam, 20 augustus, natuurlijke dood

Nederlands productieleider, producent, regisseur, acteur en docent, soms vermeld als Wim H. Lindner. Regisseerde en schreef één lange speelfilm, de weinig bekende vampierenfilm Bloedverwanten (1977), een Nederlands-Franse coproductie met een scenario gebaseerd op een verhaal van Belcampo en in de cast onder meer Maxim Hamel, Eddie Constantine en Ronnie Bierman. Eerder produceerde Lindner een notoire flop, het vehikel voor Wim Sonneveld Op de Hollandse toer (Harry Booth, 1973). Productieleider van een groot aantal Nederlandse en in Nederland opgenomen speelfilms, zoals De dans van de reiger (Fons Rademakers, 1966), De blanke slavin (Renee Daalder, 1969) en Trafic (Jacques Tati, 1971). Behoorde tot de eerste lichting die eindexamen deed aan de Nederlandse Film Academie (1961) en zou later deel uitmaken van zowel het bestuur als de directie (1986-91) van de Filmacademie, onder meer als hoofd van de productieafdeling en financieel directeur. Geboren in Vlissingen. Na een paar jaar op de grote vaart runner voor de 2dUnit van het deels in Amsterdam opgenomen The Diary of Anne Frank (George Stevens, 1959). Ook figurant in films als Spy in the Sky! (W. Lee Wilder, 1958), Operation Amsterdam (Michael McCarthy, 1959) en The Last Blitzkrieg (Arthur Dreifuss, 1959). Assisteerde bij de productieleiding van De overval (Paul Rotha, 1962) en Plantage Tamarinde (Michael Forlong, 1964). Assistent-regisseur van De vergeten medeminnaar (John Korporaal, 1963) en de studiodocumentaire Mensen van morgen (Kees Brusse, 1964). Eerste zelfstandige productieleiding (zonder credit) van de in Noordwijk gedraaide scènes van The Spy Who Came In from the Cold/Spion aan de Muur (Martin Ritt, 1965). Voorts productieleider van bij voorbeeld Grand Prix (Zandvoort; John Frankenheimer, 1966), de bekroonde korte documentaire Sky over Holland (John Ferno, 1967), Vivre pour vivre (Amsterdam; Claude Lelouch, 1967), het korte Body and Soul 2 (Daalder, 1967), Amsterdam Affair (Gerry O’Hara, 1968), Secret Ceremony (Noordwijk; Joseph Losey, 1968), If It’s Tuesday, This Must Be Belgium (Amsterdam, Alkmaar; Mel Stuart, 1969), I due gattoni a nove code… e mezza ad Amsterdam (Osvaldo Civirani, 1972), Ame no Amsterdam (Koreyoshi Kurahara, 1975), Uit elkaar (Herman van Veen, 1979), Rough Cut (Amsterdam, Schiphol; Don Siegel, 1980), A Time to Die/Seven Graves for Rogan (Matt Cimber, 1982) en Still Smokin (Thomas Chong, 1983). Produceerde de korte film Benny, een groentje, een blauwtje en vier geeltjes (Diego Pos, 1985) en verschillende academiefilms. Schreef samen met regisseur en hoofdrolspeler Kees Brusse het scenario van de tv-film De verjaring (1980). Gastrollen in Vincent & Theo (als Ome Cor; Robert Altman, 1990) en de korte film EDR 1 (Ruud Schuurman, 1993). Meer dan tien jaar adviseur van de Raad voor Cultuur afdeling Film en secretaris van de Nederlandse Beroepsvereniging van Filmmakers (NBF).

Plaats een reactie

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.