Ook als de vrouw van Totò in La banda degli onesti (Camillo Mastrocinque, 1956), Occhi senza luce (Flavio Calzavara, 1956), The Last Blitzkrieg (Arthur Dreifuss, 1959) en de Knut Hamsunverfilming Das letzte Kapitel (Wolfgang Liebeneiner, 1961). De rol van een straatmadelief die Federico Fellini haar aanbood in Le notti di Cabiria (1957) wees ze verontwaardigd van de hand. Haar Nederlandse filmdebuut maakte ze als echtgenote van het personage van Guus Oster in Makkers staakt uw wild geraas (Fons Rademakers, 1960). Daarna was ze onder meer te zien als koerierster in De overval (Paul Rotha en Kees Brusse, 1962),
de korte film Jongens, jongens, wat een meid (Pim de la Parra, 1965), de korte opdrachtfilm Levend vuur (Ernst Hofbauer, 1967), als de moeder van Marja Kok in VD (Wim Verstappen, 1972), Rufus (Samuel Meijering, 1975), Charlotte (Frans Weisz, 1981), als de vrouw van Rijk de Gooyer in De prooi (Vivian Pieters, 1985) en als de moeder van Pierre Bokma in Advocaat van de hanen (Gerrit van Elst, 1996). Vanaf 1958 speelde ze enkele opvallende rollen in het theater, vooral bij de Nederlandse Comedie (Het ei, Onder het melkwoud) en in cabaretprogramma’s met Nicolaas Kroese en Jelle de Vries. Al in 1958 kreeg ze een eigen televisieprogramma, Yoka, een kwartiertje blij en blue. Ze was ook de zingende gastvrouw van het vernieuwende satirische programma Zo is het toevallig ook nog ‘s een keer (1963-66), speelde in de opvolger Hadimassa (1967-72) en was jarenlang panellid (naast Rinus Ferdinandusse en Willem Nijholt) in de KRO-filmquiz Voor een briefkaart op de eerste rang (1969-78). Ze acteerde op tv onder meer in de series De dageraad (Frank Zichem, 1991) en Wij zijn weer thuis (Wim T. Schippers, 1992-93), en drie keer onder regie van Theo van Gogh: Eva (top-billled; 1994), In het belang van de staat (1997) en Au (top-billed; 1997). Biografie: Yoka (2023) door Peter van der Aa. Na een huwelijk met Dominique Berretty hertrouwd met de uitgever Andreas Landshoff.
Ha Hans,
Waar 2voor12 al niet goed voor is: het zette mij op het spoor van Het Schimmenrijk. Geweldige site! Ik zocht meteen naar Yoka Berretty, van wie ik dit voorjaar de biografie publiceerde.
Jouw tekst over haar noopt mij meteen tot een paar correcties. Yoka overleed niet in Rijswijk (dat staat overal maar is niet waar), maar in het OLVG in Amsterdam. Zij was niet de echtgenote van Guus Oster (dat was, na Ank van der Moer, Mia van der Vet), maar zijn minnares. In die kringen keken ze niet zo nauw. En zij speelde niet in Anderland.
Mijn boek is in april dit jaar verschenen bij uitgeverij Elikser in Leeuwarden onder te titel (jawel!) Yoka. Probleem is dat mensen onder de pakweg 60 jaar je glazig aankijken als je haar naam noemt, terwijl iedereen in NL haar kende in de tweede helft van de vorige eeuw. Ja, zo gaat dat nu eenmaal.
Mocht je in de gelegenheid zijn de biografie onder de aandacht te brengen van film/theaterliefhebbers uit die grijze doelgroep, dan houd ik me graag aanbevolen.
Succes met Het Schimmenrijk!
Peter