86, Levallois-Perret (Hauts-de-Seine), 31 maart, na een korte ziekte
Frans regisseur en scenarioschrijver. Geëngageerd filmmaker bond onder meer de strijd aan met racisme, kolonialisme en corruptie, in de vorm van toegankelijke, veelal mede door Boisset geschreven genrefilms, die ook vaak een breed publiek bereikten. De felste aanklachten wekten ook de meeste weerstand van de andere kant van het politieke spectrum, zoals het zwaar gecensureerde R.A.S./Rien à signaler (1973) over Franse martelpraktijken tijdens de Algerijnse oorlog en Dupont Lajoie (1975) over xenofoob geweld van ‘gewone mensen’. Na eindexamen IDHEC en assistentschappen bij onder anderen Jean-Pierre Melville en René Clément regiedebuut met het in Turkije gesitueerde Coplan sauve sa peau (1968). Overige lange speelfilms: Cran d’arrêt (1970), Un condé/Inspecteur Favenin, ’n genadeloze smeris (1970), Le saut de l’ange/De Cobra (1971),
L’attentat/De aanslag (geïnspireerd door de moord door de Franse geheime dienst op Marokkaans oppositieleider Ben-Barka; 1972), Folle à tuer (1975), Le juge Fayard, dit le Shériff/De sheriff (1977), het absurdistische, in Ierland gedraaide Un taxi mauve/De paarse taxi (1977), La clé sur la porte (1978), La femme flic (1980), Allons z’enfants/The Boy Soldier (1981), Espion, lève-toi (1982), Le prix du danger (1983), Canicule/Dog Day (1984), Bleu comme l’enfer (1986), La travestie (1988), Radio Corbeau (1989) en La tribu (1991). Sindsdien alleen televisie. Boisset won een rechtszaak tegen Arnold Schwarzenegger en 20th Century-Fox, die hij beschuldigde in de verfilming van Stephen Kings The Running Man (Paul Michael Glaser, 1987) zijn Le prix du danger te hebben geplagieerd. Beide dystopische films voeren een tv-show op, waarin veroordeelde criminelen voor hun leven moeten vechten. Autobiografie: La vie est un choix (2011).